Geen rust voor solidariteit in de strijd tegen covid-19.
Door Ayman Ramdani, oprichter van Play4Peace
We vechten al meer dan acht weken tegen het virus, tegen de dood, tegen bankroet, tegen eenzaamheid, tegen promiscuïteit, tegen het verlangen om uit te gaan, tegen de behoefte om onze dierbaren te omhelzen ...…
Al meer dan twee maanden hebben we het moeilijk, maar vooral moeten we ons nu al meer dan twee maanden aanpassen aan deze hele nieuwe manier van leven. Zo hebben we dankzij onze veerkracht oplossingen gevonden om te blijven werken, van gedachten te wisselen met elkaar, en elkaar te helpen en aan sport te doen.
Deze gezondheidscrisis heeft ons bewust gemaakt van ons vermogen om ons aan te passen, ongeacht de omstandigheden, net zoals een topsporter, en om elke situatie te benutten om verder te gaan.
Tegenwoordig zijn we allemaal bijna als atleten die de rust hebben bereikt en we moeten volhouden, niet opgeven, vertrouwen hebben in onze teamgenoten om sterker te zijn en samen te winnen!
Kunnen wij de tweede helft halen?
De rust is ook de tijd om de eerste lessen te leren. De crisis maakt opeens dingen zichtbaar die we soms waren vergeten of opzettelijk terzijde schoven: de sleutelrol van bepaalde beroepen en de inherente moeilijkheid van deze beroepen, sociale ongelijkheden, de onzekerheid van eenoudergezinnen, de aanhoudende tegenspoed van mensen met een beperking ... Kunnen deze uitgeputte, bijna gebroken mensen bij gebrek aan middelen in de tweede helft spelen?
Sport en cultuur blijven achtergesteld
Als we nu vooral naar de situatie in Brussel kijken, zien we dat vóór de coronaviruscrisis 4 op de 10 jongeren onder de armoedegrens leefden. We weten dat dit al veel te hoge percentage helaas nog zal toenemen.
Essentiële aspecten van ons sociaal leven worden voor velen onbetaalbare hobby's. Geconfronteerd met noodsituaties en de vermindering van de middelen, zijn sport en cultuur eenvoudigweg verboden voor hele categorieën van de bevolking. Het is nodig om er dringend aan te herinneren dat cultuur en sport rechten moeten zijn voor iedereen, en in het bijzonder voor elke jongere, vermits cultuur en sport sociale cohesie en inclusie bevorderen. Dit is geen luxe, maar een in het oog springende noodzaak!
